Στο βιβλίο του Violence: Six Sideways Reflections (Profile, 2008), ο Slavoj Zizek επιστρατεύει – όπως πρωτύτερα και ο Φρόιντ – μια φράση του Βιργιλίου για να θίξει την ύπαρξη συγκεκαλυμμένων και διασφαλισμένων καταστάσεων μέσα σε συστήματα εξουσίας, τεκμηριώνοντας το ρόλο τους ως αιτιών πλήθους δεινών και εκδηλώσεων βίας: Acheronta Movebo – I will move the Infernal regions. Από φωτογραφική σκοπιά η διερεύνηση ενός τέτοιου συσχετισμού και ακόμη περισσότερο ο κλονισμός των θεμελίων της κολάσεως αποτελεί εξαιρετικά φιλόδοξο εγχείρημα. Το πρώτο λογικό βήμα μοιάζει να είναι μία προσέγγιση της όχθης του ποταμού που αποτελεί την είσοδο στον Κάτω Κόσμο.
Το δουλεμπόριο στη σύγχρονη εκδοχή του, όπως μορφοποιείται με την παράνομη διακίνηση μεταναστών μεταξύ κρατών, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ως παραδειγματική μελέτη. Πίσω από την εμφανή βία σε κάθε περιστατικό που σχετίζεται με την προσπάθεια ανθρώπων να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, που στην απλούστερη μορφή της συνίσταται σε παράνομη είσοδο σε μια χώρα και στην πιο σύνθετη καταλήγει σε θάνατο, λανθάνει η πραγματική βία ενός συστήματος που εξαναγκάζει πληθυσμούς σε εξαθλίωση και επιτρέπει οικονομικό όφελος από τις ανθρώπινες συμφορές.
Τέτοιου είδους θεματολογία είθισται να προσεγγίζεται από τη φωτογραφία ντοκουμέντου. Στην προκειμένη περίπτωση ακολουθείται μια προσέγγιση μέσα από σκηνοθετημένες εικόνες, ακολουθώντας την προτροπή του ίδιου του Zizek για αποστασιοποίηση και στοχασμό. Η κατασκευή των εικόνων δεν καταργεί το γεγονός, του οποίου η ύπαρξη είναι γνωστή και ως εκ τούτου περιττό να καταδειχθεί, αντίθετα το απεκδύει της συναισθηματικής φόρτισης και της τρομολαγνείας που συνοδεύουν τα ντοκουμέντα, επιτρέποντας στην επικέντρωση στη σχέση αιτίου-αιτιατού. Σε αυτό συμβάλλει με αφορμή τη φράση του Βιργιλίου και ο μύθος, όπως άλλωστε είναι ο θεμελιώδης του ρόλος.
