Ανέκαθεν η φωτογραφία πορευόταν σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην τεχνολογία της, γεγονός που ιστορικά μας προσέφερε νέους τρόπους θέασης, προσέγγισης, μεγαλύτερη ακρίβεια στην απεικόνιση, μεγέθυνση ή ενίσχυση των χαρακτηριστικών της εικόνας. Ως συνέπεια αναπτύχθηκαν διαφορετικά ρεύματα στη δημιουργική φωτογραφία κι ένας πλουραλισμός εφαρμογών στην εφαρμοσμένη.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η "Νέα Οπτική" στη φωτογραφία μας έδωσε για πρώτη φορά, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα να κοιτάξουμε από πλεονεκτικά σημεία (vantage points), από σημεία δηλαδή στα οποία δεν είχε συνήθως πρόσβαση το κοινό μάτι, από ψηλά προς τα κάτω. Εκατό χρόνια μετά η οπτική αυτή είναι στη διάθεση του καθενός, είτε πρόκειται για λήψεις κινητού από παράθυρο αεροπλάνου, είτε από κάποιο drone, είτε ακόμη και δορυφορικές λήψεις που απομονώθηκαν στην οθόνη ενός υπολογιστή.
Το Διόραμα είναι μία εργασία που εξετάζει τις έννοιες της κλίμακας, της απόστασης και της παραμόρφωσης προσεγγίζοντας λεπτομέρειες ενός συγκεκριμένου τοπίου με όρους εναέριας φωτογραφίας και ταυτόχρονα αισθητικής που συνήθως προσδίδει στο τοπίο ο έλεγχος βάθους πεδίου των μηχανών μεγάλου φορμά. Οι ιδιότητες του συγκεκριμένου χώρου παραπέμπουν άμεσα στη μορφολογία του εδάφους όπως παρατηρείται από ψηλά, ενώ παράλληλα υπάρχει η αίσθηση των διοραμάτων (μαχών ή σιδηροδρόμων) τα οποία αρέσκονται να κατασκευάζουν οι φανατικοί του μοντελισμού.
